Robika, transport en Ruslan vertelt

Het heeft al weer te lang geduurd. En wat is er al weer veel gebeurd. Mooie en fijne dingen, maar ook teleurstelling en verdriet.

Robika

Op 23 maart is Robika geopereerd. Het was een spannend gebeuren. En na de eerste nacht bleek dat hij licht kon zien in zijn ogen: Ik zie de zon. Oh wat waren ze blij met dit bericht. Robika kon redelijk vrij door een ruimte lopen. En daar hebben ze een paar dagen aan willen wennen. Maar toen het zicht niet beter werd zijn ze toch gaan twijfelen en is Robika opnieuw onderzocht. Vorige week maandag. En dat liep uit op een grote teleurstelling: Beter dan nu wordt het niet. Met inzet van twee netvlies-specialisten kwamen ze tot de conclusie dat de verwachtingen niet uit kónden komen. Het netvlies van beide ogen heeft nooit goed gefunctioneerd. Vanaf de geboorte al. En daar kan niets aan veranderd worden.

Het waren een paar moeilijke dagen voor de familie. Maar ook dan blijkt de veerkracht. Een paar dagen later konden ze wel samen vieren dat Robi en Ildiko(vader en moeder) 20 jaar getrouwd waren. En daar waren we bij.

Het transport is weg, maar ….

Gevuld met anderhalve ton houdbare voeding. En pallets vol luiers, shampoo, maandverband, tandenbostel en tandpasta en medicamenten. Matrassen, dekbedden en kinderkleding. En het is goed dat het onderweg is. En Ruslan weet er van. Hij is blij met dit vooruitzicht. Het voedsel is erg belangrijk. Wat gebracht wordt, pasta en ingeblikt, is de basis en in Oekraïne nauwelijks meer te krijgen of veel te duur. En daaromheen moeten er natuurlijk tomaten, paprika’s en aardappels bij. Aardappels zijn er veel goedkoper dan bij ons, € 0,25 per kilo. Zulke dingen sturen we niet. Dat kopen ze daar En dáár gaat een deel van het geld heen. Ze hebben gewoon niets en het stadsbestuur kan niets voor hen doen.
Echter, het is niet in Munkacs aangekomen, maar 500 km verderop. Door een Nederlandse fout in de vrachtbrief is het allemaal in Rivno, heel ver weg dus, gelost en gedistribueerd. Dat draai je niet meer terug. Ruslan was natuurlijk wel teleurgesteld, maar liet ons daar niets van merken. Sterker nog, hij wilde niet weten van excuses. ‘het transport móést daar heen’. Er is meer tussen hemel en aarde en ‘de Geest heeft geleid’. Daarover hoefden we ons niet schuldig te voelen en nu weer snel een transport op te zetten. Het komt goed. Dat laatste geloven wij ook. En blij dat we ons niet hoeven te verontschuldigen, maar dat transport komt er wel..

Ruslan vertelt

In een gesprek met Ruslan vertelt hij over de vluchtelingenstroom. In grote getallen komen ze aan. Sommigen blijven één á twee dagen om weer door te reizen naar Hongarije, maar anderen willen blijven tot ze weer terug kunnen. En daarnaast de gebleven Roma, zonder inkomsten, dus straatarm. Allemaal doen ze een beroep op Ruslan. Hij heeft de middelen en ze eisen het soms op. En ze worden boos als ook, zo voor het oog rijke, Oekraïners worden geholpen. Wat ze niet weten is dat deze nu vaak net zo weinig of helemaal niets meer hebben. Hun huis met alles erin is verwoest, verbrand. Een puinhoop.

Ruslan heeft in de afgelopen decennia echter geleerd hier goed mee om te gaan en gaat dus ook niet in op de eisen. Sommigen kan hij overtuigen, andere blijven mokken.
Vluchtelingen zijn overal in de regio. Bedenk maar een openbare ruimte: scholen, clubgebouwen, kantines, kerken en kantoren. Ook in het badhuis worden ze soms opgevangen. Maar na een paar incidenten met drugsgebruikers, gaat hij er nu wat selectiever mee om. Alleen betrouwbare mensen
worden er soms ondergebracht, want het badhuis ‘is niet van hen’. Dat laatste vinden wij uiteraard onzin, maar zo beleven zij het wel.

Komen de Russen in Munkacs?

Dat verwacht niemand daar. Zakarpatsja is een gebied met open grenzen met de EU-landen. Zo wordt er ook tegenaan gekeken. Ze verwachten bij elke dreiging van dit gebied, dat de NAVO een no-fly-zone aanstelt boven dit gebied. Eigenlijk is het al een stukje Europese Unie. Maar dan niet op papier. Daarbij geldt ook dat het gebeid over land moeilijk bereikbaar is vanwege de Karpaten.

Perspectief

Ruslan plaatst de gebeurtenissen in Bijbels perspectief. Na de eerste weken werd het steeds duidelijker: Dit is de voorbereiding op de tweede komst van Christus.
Natuurlijk wil je dat de oorlog stopt. Maar je weet niet hoe het morgen zal zijn. En dus leer je er mee leven en doe je dát wat je op dát moment het beste lijkt. En….heel vreemd…..: Hij voelt zich vrijer dan ooit. En angst? Ja wie heeft dat niet. Maar toch voelt hij zich niet bang. En dat typeert zijn handelen in geloof en van een aantal andere Roma die met hem werken. Hun overtuiging bepaalt momenteel heel sterk hun leven van elke dag.